Τα
δεδομένα εισόδου είναι
Ο Αθανάσιος Ζαχαρόπουλος, αφού τελείωσε τις σπουδές του στη Μηχανολογία, με τη βοήθεια του πατέρα του, ξεκίνησε το δικό του γραφείο μελετών, το 1995. Ο πατέρας του Πέτρος, διατηρούσε μια μικρή βιοτεχνία γλυκισμάτων στην περιοχή της Νέας Περάμου Καβάλας, καθώς και δικά του τρία καταστήματα λιανικής πώλησης γλυκισμάτων. Η βιοτεχνία τροφοδοτούσε και πολλά από τα καταστήματα λιανικής της περιοχής, ιδίως τους θερινούς μήνες, συμπεριλαμβανόμενης και της Θάσου.
Το 1998, ο Πέτρος Ζαχαρόπουλος αποφάσισε να αποσυρθεί από το επάγγελμα και πρότεινε στο γιό του Αθανάσιο να αναλάβει την επιχείρηση, αφού και το γραφείο μελετών φαινόταν να αποδίσει ασήμαντα έσοδα σε σχέση με αυτά που θα μπορούσε να προσδοκά από την επιχείρηση γλυκισμάτων.
Ο γιός, Αθανάσιος, αποφάσισε να αναλάβει την επιχείρηση με τις παρακάτω προϋποθέσεις:
Να βρεί συνεταίρους που θα ήθελαν να συμμετέχουν στην ανάπτυξη της επιχείρησης, διακινδυνεύοντας περισσότερο την εργασία τους και λιγότερο τα χρήματά τους, αφού τα περισσότερα θα μπορούσε να τα διαθέσει ο ίδιος.
Να εκμεταλλευτεί τη γειτνίαση με την Εγνατία Οδό, η οποία διέρχεται από τις παρυφές της Νέας Περάμου.
Να αξιοποιήσει την εντόπια παραγωγή σταφυλιών, ως μέρος των πρώτων υλών της ζαχαροπλαστικής.
Να δημιουργήσει νέα προϊόντα και να προσνατολιστεί στη διαρκή ανανέωση των προσφερόμενων γλυκισμάτων.
Να τυποποιήσει την παραγωγή χρησιμοποιώντας τα πλέον σύγχρονα, κάθε φορά, μηχανήματα ώστε να παραμένει διαρκώς μια πρωτοπόρα, τεχνολογικά, επιχείρηση.
Να συστηματοποιήσει τον ποιοτικό έλεγχο σε βαθμό που να του επιτρέψει την απόκτηση σήματος ποιότητας, τόσο της επιχείρησης όσο και των προϊόντων της.
Οι προϋποθέσεις έγιναν δεκτές από τον πατέρα του, περισσότερο για συναισθηματικούς λόγους εξαιτίας του τεχνολογικού προσανατολισμού, που δικαιολογούσε την ιδιότητα του μηχανικού που απέκτησε ο γιός και ως δικαίωση της επιλογής του, ενώ ο συντηρητισμός του υπαγόρευε τη διατήρηση της επιχείρησης στη μορφή που την έφτασε ο ίδιος, που όπως χρακτηριστικά έλεγε "αφού έτσι βγάζουμε του κόσμου τα λεφτά, γιατί να ξοδεύουμε σε μηχανήματα και να ρισκάρουμε;" ενώ η ιδέα της εισόδου νέων συνεταίρων τον απωθούσε πραγματικά και έλεγε "Είσαι με τα καλά σου που θα βάλεις μπελά στο κεφάλι σου και θα χαρίσεις τα δικά μας σε άλλους;". Συμφώνησε, όμως, να παραχωρήσει τη διοίκηση της επιχείρησης στο γιό του, αφού πρώτα εξασφάλισε την υπόσχεση ότι θα διατηρούσε η οικογένεια το 51%.
Στις αρχές του 1999 η επιχείρηση μετατράπηκε από ΕΠΕ σε ΑΕ, είχε αντικαταστήσει σχεδόν ολόκληρο τον παραγωγικό της εξοπλισμό και είχε ως συνεταίρους τους τρεις διευθυντές των καταστημάτων λιανικής πώλησης και τον πρώην λογιστή της, ο οποίος ανέλαβε τα καθήκοντα του διευθύνοντος συμβούλου. Οι πωλήσεις και τα κέρση της εταιρίας τετραπλασιάστηκαν, ανώ ο Αθανάσιος Ζαχαρόπουλος κατείχε τη θέση του προέδρου.
Οργανώθηκε διοικητική υπηρεσία, με συνολικά 8 εργαζόμενους, τρεις από τους οποίους ήταν μηχανικοί και αναφέρονταν απευθείας στον πρόεδρο, με βάση τον εσωτερικό κανονισμό της εταιρίας. Τα λογιστικά της βιβλία εξακολουθούσαν να τηρούνται εκτός της επιχείρησης (δεν οργανώθηκε λογιστήριο) και μάλιστα ανατέθηκαν στο μεγαλύτερο ανταγωνιστή (λογιστή) του ήδη διευθύνοντα συμβούλου.
Ο
σπουδαστής πρέπει να παραδώσει σε
ηλεκτρονική μορφή όλα τα έγγραφα της
επιθυμητής επεξεργασίας σε Excel
ή Word,
όπως αυτά ζητούνται.