ΘΕΜΑ: ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ

ΕΙΣΗΓΗΤΗΣ : ΤΣΙΩΝΗΣ ΘΕΟΧΑΡΗΣ – ΓΑΣΤΡΕΝΤΕΡΟΛΟΓΟΣ

Στις υπηρεσίες υγείας ο δημόσιος τομέας είναι απαραίτητο να παίζει τον καθοριστικό ρόλο αφού από το ίδιο το σύνταγμα απορρέει η υποχρέωση του κράτους να φροντίζει για την υγεία των πολιτών.

Όσο όμως καλές κι αν είναι οι υπηρεσίες υγείας, άμεσα του κράτους ή των ασφαλιστικών φορέων είναι σαφές ότι δεν μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες σε υγεία του πληθυσμού με ικανοποιητικό τρόπο παντού και πάντα και έτσι μένει χώρος για τον ιδιωτικό τομέα που έρχεται να δράσει επικουρικά.

Ο επικουρικός ρόλος του ιδιωτικού τομέα στην υγεία δεν σημαίνει ταυτόχρονα ότι είναι δεύτερης ποιότητας υπηρεσίες. Ο ιδιωτικός τομέας δεν πρέπει να ζει και δεν ζει από τις ανεπάρκειες και δυσλειτουργίες του δημόσιου τομέα. Δεν είναι παρασιτικός τομέας η ουσιαστική επιστημονική συνεισφορά του η πιο γρήγορη αξιοποίηση της ιατρικής τεχνολογίας και η καθημερινή του δοκιμασία στην επιβίωση τον καθιστούν πρώτα αξιόπιστο μετά χρήσιμο και στο τέλος απαραίτητο.

Η αδυναμία των συστημάτων υγείας να απορροφήσουν όλο το επιστημονικό δυναμικό στον χώρο της υγείας είναι η πρώτη παράμετρος που επιτρέπει την ύπαρξη του ιδιωτικού τομέα , ενώ η ανάγκη επίσης του ασθενούς να διαμορφώνει αυτός και όχι το σύστημα την σχέση του με τον θεράποντα γιατρό του θα διαμορφώνει την ζήτηση σε υπηρεσίες υγείας έξω από το δημόσιο σύστημα. Τέλος το οικονομικό ενδιαφέρον για κεφάλαια που μπορούν να δώσουν κέρδη προσφέροντας υπηρεσίες υγείας έφεραν επενδύσεις πρωτόγνωρες σε μέγεθος τα τελευταία χρόνια με την δημιουργία πολυιατρείων, διαγνωστικών κέντρων και πολυκλινικών.

Εξετάζοντας στα πλαίσια ενός αναπτυξιακού συνεδρίου τις προοπτικές του Νομού μας διαπιστώνουμε πως στον τομέα των υπηρεσιών, αυτός της υγείας είναι που απορροφά το μεγαλύτερο μερίδιο κεφαλαίων αλλά και ανθρώπινου δυναμικού.

Και βέβαια σ’ αυτό το μερίδιο το ποσοστό που πάει στον ιδιωτικό τομέα δεν είναι αμηλητέα-ασήμαντη ποσότητα αφού αρκετές εκατοντάδες επιστήμονες αλλά και βοηθητικό προσωπικό δίπλα τους προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στον πληθυσμό του Νομού και την ίδια στιγμή ο πληθυσμός αυτός ξοδεύει αρκετά από τον οικογενειακό του προϋπολογισμό για να πληρώσει αυτές τις υπηρεσίες.

Ο ιδιωτικός χώρος στην υγεία εισπράττει ένα ποσό από τα έσοδά του απευθείας από τους πολίτες – ασθενείς, ενώ ένα σημαντικό κομμάτι αυτών των εσόδων του είναι πόροι που εισπράττει από τους ασφαλιστικούς φορείς όπως του Δημοσίου, το ΙΚΑ, το ΤΕΒΕ, των ΔΕΚΟ, των τραπεζών κλπ ενώ άρχισαν να κάνουν δειλά – δειλά την εμφάνισή τους και τα ιδιωτικά ασφαλιστικά γραφεία.

Οι γιατροί ελεύθεροι – επαγγελματίες υπογράφουν συμβάσεις με τον φορέα ασφάλισης των

Δημοσίων Υπαλλήλων με αμοιβές που είναι σε αρκετές περιπτώσεις εξευτελιστικές και σε όλες τις περιπτώσεις κατώτερες από τις πρέπουσες. Το ΙΚΑ και το ΤΕΒΕ προσλαμβάνουν για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα ( 1 έτους ) γιατρούς με αμοιβές που δεν αρμόζουν σε επιστήμονες.

Δύο παραδείγματα:

1) Η αμοιβή για μία εξέταση ασθενούς ασφαλισμένου στο Δημόσιο, από κλινικό γιατρό

2) ( δηλ. παθολόγο, καρδιολόγο, παιδίατρο, γαστρεντερολόγο κλπ ) είναι μικτά ( μαζί με τις κρατήσεις ) 6,46 ΕΥΡΩ.

3) Η αμοιβή ενός γιατρού που εργάζεται στο ΙΚΑ για 5,5 ώρες ημερησίως και για 5 ημέρες την εβδομάδα ( σύνολο ωρών 27,5 ) είναι κατά πολύ κατώτερες της αμοιβής ενός εκπαιδευτικού που εργάζεται τις ίδιες ή και λιγότερες ώρες εβδομαδιαία. Ενώ θα πρέπει να τονισθεί ότι η εργασία αυτή προσφέρεται χωρίς την ασφαλιστική κάλυψη του εργαζομένου – επιστήμονα,

σ’ αυτό πρέπει να προστεθεί για το ΤΕΒΕ και τα άλλα ταμεία ότι δεν έχουν άλλα έξοδα αφού χρησιμοποιούν το ιατρείο, τον εξοπλισμό αλλά και προσωπικό του ιδιώτη γιατρού χωρίς επιπλέον επιβάρυνση.

Διαμορφώνονται έτσι συνθήκες: όπου το ασφαλιστικό ταμείο ’’ κάνει πως πληρώνει τον γιατρό και τον σπρώχνει να συμπεριφερθεί και αυτός ανάλογα κάνοντας πως δουλεύει ‘’.

Έτσι διαμορφώνεται το περιβάλλον στο οποίο αναπτύσσονται εκφυλιστικά φαινόμενα παραοικονομίας

( φουσκωμένοι λογαριασμοί εργαστηριακών εξετάσεων, ποσοστά που εισπράττονται ώστε να κατευθύνονται ασθενείς σε συγκεκριμένα εργαστήρια αλλά και κατευθυνόμενη συνταγογραφία και ότι άλλο μπορεί να εφεύρει το ανθρώπινο, μεσογειακό και βαλκάνιο μυαλό του Έλληνα.

Στο τέλος όλα αυτά χρεώνονται πάλι στον πολίτη – ασθενή είτε άμεσα, είτε μέσω των ταμείων που οδηγούνται βέβαια στην χρεοκοπία ( ενώ παρέχουν χαμηλού επιπέδου υπηρεσίες ) και βέβαια τους πολίτες σε απόγνωση όταν αδυνατούν να διαθέσουν τα ποσά που χρειάζεται για να πληρώσουν εξετάσεις και φάρμακα.

Μέσα σε αυτό το άσχημο τοπίο δημιουργείται πρόσφορο έδαφος για την « είσοδο » στην αγορά των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών και εταιρειών που δραστηριοποιούνται στην υγεία.

Άνεργοι ή ικανοποιημένοι γιατροί γίνονται οι ιδανικοί υπάλληλοί τους και απελπισμένοι από τις δυσλειτουργίες του δημόσιου τομέα ασθενείς οι ιδανικοί πελάτες τους.

Το φαινόμενο αυτό λειτουργεί ήδη από καιρό στις μεγαλουπόλεις και άρχισε δειλά να εμφανίζεται και στην περιφέρεια.

Τί λένε οι αριθμοί για τον Νομό μας;

436 ΓΙΑΤΡΟΙ ΜΕΛΗ Ι.Σ. ΣΕΡΡΩΝ

303 ΕΙΔΙΚΟΙ 144 ΙΔΙΩΤΕΣ

133 ΑΓΡΟΤΙΚΟΙ, ΕΙΔΙΚΕΥΟΜΕΝΟΙ, ΚΑΙ ΑΝΕΥ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑΣ 10

144 ΙΔΙΩΤΕΣ ΕΙΔΙΚΟΙ ΚΑΙ 10 ΑΝΕΥ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑΣ

ΣΥΝΟΛΟ : 154 ΓΙΑΤΡΟΙ

122 ΚΛΙΝΙΚΩΝ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΩΝ – 22 ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΟΙ

21 ΠΑΙΔΙΑΤΡΟΙ 1 ΡΕΥΜΑΤΟΛΟΓΟΣ

20 ΚΑΡΔΙΟΛΟΓΟΙ 1 ΕΝΔΟΚΡΙΝΟΛΟΓΟΣ

17 ΠΑΘΟΛΟΓΟΙ 1 ΑΙΜΑΤΟΛΟΓΟΣ

16 ΓΥΝΑΙΚΟΛΟΓΟΙ 1 ΨΥΧΙΑΤΡΟΣ

10 ΟΦΘΑΛΜΙΑΤΡΟΙ 1 ΝΕΥΡΟΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ

7 ΟΡΘΟΠΑΙΔΙΚΟΙ 16 ΜΙΚΡΟΒΙΟΛΟΓΟΙ

6 ΟΥΡΟΛΟΓΟΙ 4 ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΟΙ

4 ΩΡΛ 1 ΚΥΤΤΑΡΟΛΟΓΟΣ

4 ΝΕΥΡΟΛΟΓΟΙ 1 ΠΥΡΗΝΙΚΟΣ ΙΑΤΡΟΣ

4 ΠΝΕΥΜΟΝΟΛΟΓΟΙ 1 ΓΕΝΙΚΗ ΚΛΙΝΙΚΗ

3 ΔΕΡΜΑΤΟΛΟΓΟΙ 2 ΜΑΙΕΥΤΙΚΕΣ ΚΛΙΝΙΚΕΣ

2 ΓΑΣΤΡΕΝΤΕΡΟΛΟΓΟΙ

2 ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΙ

1 ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΟΛΟΓΟΣ

Στους επιστήμονες αυτούς πρέπει να προσθέσουμε τους πτυχιούχους του βοηθητικού προσωπικού που απασχολείται στα ιδιωτικά ιατρεία, εργαστήρια και κλινικές.

Εξετάζοντας τον χώρο της ιδιωτικής ιατρικής στον Νομό σε σχέση με την ανάπτυξή του θα πρέπει να αναλυθούν δύο προβλήματα.

Το πρώτο είναι εάν το επιστημονικό ιατρικό και παραϊατρικό προσωπικό του ιδιωτικού τομέα έχει προοπτικές επιβίωσης ή ακόμη καλύτερα ανάπτυξή του.

Το δεύτερο είναι εάν οι πραγματικές ανάγκες του πληθυσμού καλύπτονται επαρκώς από τον ιδιωτικό τομέα ( ως συμπλήρωμα του δημοσίου ) αποτρέποντας έτσι την αναζήτηση υπηρεσιών υγείας εκτός Νομού και βέβαια την αντίστοιχη απώλεια πόρων του Νομού.

Αναλύοντας το πρώτο πρόβλημα και λαμβάνοντας υπ’ όψη την κατάσταση όπως περιγράφθηκε

προηγούμενα ( σε σχέση με τα ταμεία κλπ ) καθώς επίσης και το γεγονός ότι η παραγωγή Επιστημόνων Υγείας στο Νομό είναι εκτός πραγματικότητας, αντιλαμβάνεται ο καθένας γρήγορα ότι η χαρά των γονιών για το πτυχίο του παιδιού τους. Καθώς και η τεράστια επένδυση που χρειάστηκε γι’ αυτό σε κόπο και κεφάλαια, μετατρέπονται σε απελπισία και ένα απέραντο κενό καθώς δεν θα υπάρχει χώρος για επιβίωση. Δυστυχώς η «λάμψη» κάποιων επαγγελμάτων οξειδώθηκε πολύ γρήγορα χωρίς να προλάβουν πολλοί να βάλουν πλώρη για άλλα επαγγέλματα και εγκλωβίσθηκαν σε έναν χώρο όπου η επιβίωσή τους μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσα από την τεχνητή αύξηση των αναγκών υγείας, φαινόμενο που θα θρέψει ακόμη περισσότερο την παραοικονομία και τον εκφυλισμό.

Ο ανταγωνισμός στον χώρο της ιδιωτικής Ιατρικής στα χρόνια που έρχονται θα είναι ανελέητη και θα χρειασθούν ηθικές αντιστάσεις αλλά και προσπάθεια ποιοτικής αναβάθμισης για να σταθεί το λειτούργημα στο ύψος του και οι προσπάθειες πρέπει να γίνουν από τους ίδιους τους επιστήμονες.

Αυτός είναι και ο δρόμος για να αντισταθεί ο χώρος στην ισοπέδωση και υπαλληλοποίηση του κλάδου από τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα στο χώρο της υγείας. Ποιότητα υπηρεσιών υψηλού επιπέδου επιστημονική κατάρτιση και ανθρωπιά είναι τα όπλα. Χωρίς αυτά είναι αλήθεια κάποιοι θα πλουτίσουν όμως θα τσαλαπατηθεί η επιστήμη των επιστημών και σίγουρα θα δούμε τους πολίτες να προσφεύγουν όλο και περισσότερο - όπως τον 2^ο Μεσαίωνα - σε «πρακτικούς», «τσαρλατάνους», και σε κάθε είδους εμπόρους ελπίδων.

Η αναβάθμιση των υπηρεσιών υγείας του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα στον νομό θα λύσει και το 2^ο πρόβλημα του να μην χάνονται οικονομικοί πόροι έξω από τον νομό. Σήμερα η επιστημονική κατάρτιση του Ιατρικού προσωπικού κρίνεται ιδιαίτερα υψηλη, και η παρουσία σχεδόν όλων των ειδικοτήτων στον νομό θα πρέπει να πείσει τους συμπολίτες και να μην προσφεύγουν με ευκολία σε υπηρεσίες έξω από τον νομό.

Στην πλάτη κανενός από και στον τοίχο του ιατρείου μας δεν εξαντλείται η Ιατρική, σαφώς η ανάγκη για όλο και μεγαλύτερη εξειδίκευση όσο διευρύνεται η γνώση οδηγεί για εξειδικευμένα σπάνια προβλήματα σε κέντρα και επιστήμονες που έχουν μεγαλύτερη κατάρτιση. Αυτό όμως είναι και το χρέος του κάθε γιατρού να θεραπεύσει αυτό που μπορεί και να κατευθύνει σε πιο ειδικά χέρια αυτό που χρειάζεται.

Ενδεχόμενα η ανάπτυξη του θεσμού του οικογενειακού γιατρού να βοηθήσει σ’ αυτήν την κατεύθυνση αφού ο σύμβουλός μας γιατρός θα επιλαμβάνεται (στο αρχικό στάδιο) κάθε προβλήματος υγείας του πολίτη.

Η εξυγνίαση του χώρου της Ιατρικής Ιδιωτικής και δημόσιας από τα εκφυλιστικά φαινόμενα και την παραοικονομία, οι υγιείς οικονομικές σχέσεις των ασφαλιστικών ταμείων με τους γιατρούς και η δυνατότητα ελεύθερης πραγματικά δυνατότητας επιλογής γιατρού μπορεί να διαμορφώσουν υγιείς κανόνες παιχνιδιού επωφελείς των λειτουργών υγείας αλλά και των πολιτών – ασθενών.

Όσο το κράτος κάνει πως δεν καταλαβαίνει , όσο οι τοπική αυτοδιοίκηση 1^ου και 2^ου βαθμού δεν εμπλέκεται με αυτόν τον σοβαρό τομέα της ανθρώπινης κοινωνικής οργάνωσης, τόσο η παρακμή και βαρβαρότητα θα αναδεικνύονται ως τα στοιχεία που θα χαρακτηρίζουν τον χώρο που θα έπρεπε να χαρακτηρίζεται από την αξιοπρέπεια, την αλληλεγγύη, την ανθρωπιά.