Από το 1991, ο Δημήτρης Οικονομίδης, προσπάθησε να διεισδύσει στην αγορά της Βουλγαρίας.
Με βάση ένα μικρό παντοπωλείο στο Νέο Σκοπό Σερρών, προσπάθησε να δημιουργήσει ένα παρόμοιο στη Σόφια, αφού γνώριζε καλά το αντικείμενο.
Το παντοπωλείο στη Σόφια πήγε καλά, αφού η αγορά την εποχή εκείνη είχε τεράστιες ελλείψεις. Του έδωσε τη δυνατότητα να κατανοήσει ότι σταθερή έλλειψη, χωρίς ορατό ανταγωνισμό, θα παρέμενε η προσφορά βρώσιμων ελαιών. Έτσι, σταδιακά, εγκατέλειψε το παντοπωλείο και άρχισε να εφοδιάζει τα καταστήματα τροφίμων με βρώσιμες ελιές.
Το 1996, αγόρασε ένα κτίριο στη Βιομηχανική Περιοχή Σερρών και το μετέτρεψε σε χώρο επεξεργασίας ελαιών, προκειμένου να έχει πλήρη έλεγχο της ποιότητας του προϊόντος του και να μην εξαρτάται από τους προμηθευτές του στη, κυρίως από τη Στυλίδα και τη Μυτιλήνη.
Η τεχνολογία για την επεξεργασία των ελαιών είναι υποτυπώδης, ενώ η ποιότητα του τελικού προϊόντος εξαρτάται κυρίως από την πρώτη ύλη (ελιές) και από την ιδιαίτερη προσοχή και φροντίδα της επεξεργασίας. Γνώριζε καλά τη διαδικασία, αφού στο οικογενειακό Παντοπωλείο, κάθε χρόνο η οικογένεια αγόραζε ελιές από τον Ελαιώνα Σερρών, τις επεξεργαζόταν και τις διέθεταν στους πελάτες τους. Με την ορθολογική του συμπεριφορά στην αγορά (καλοπληρωτής, δε χρωστά σε κανέναν) και με τον εξαιρετικά φιλικό και γενναιόδωρο χαρακτήρα του, κατάφερε να αναπτύξει σταθερές σχέσεις με τους προμηθευτές του και να εφοδιάζεται με την καλύτερη ποιότητα πρώτης ύλης, ενώ οι εργαζόμενοι στην επεξεργασία, που σταδιακά έφτασαν τους 18, είναι τόσο ευχαριστημένοι ώστε δείχνουν εξαιρετική επιμέλεια και έτσι η ποιότητα του τελικού προϊόντος είναι υψηλή και σταθερή.
Το Μάϊο του 2004, μετά τη συνταξιοδότηση του ιδιοκτήτη της διπλανής επιχείρησης παραγωγής επίπλων, στεγασμένου χώρου 1800 τ.μ. ο ιδιοκτήτης της του πρότεινε να αγοράσει το κτίσμα και τα μηχανήματα, τα οποία θα μπορούσε να πουλήσει εύκολα, επειδή δεν ήταν υψηλής τεχνολογίας και είχαν μικρή αξία, τέτοια ώστε να μπορούν να τα αγοράσουν μικροεπαγγελματίες. Πράγματι, μετά από μια επίσκεψη σε δυό εργαστήρια επίπλων, διαπίστωσε ότι γρήγορα θα μπορούσε να εκποιήσει τα μηχανήματα και έτσι αποφάσισε να αγοράσει την επιχείρηση, διαπραγματευόμενος την τιμή.
Έχοντας παρατηρήσει ότι από το συνολικό κεφάλαιο που κατόρθωσε να συγκεντρώσει, ύψους 1.200.000€, χρησιμοποιούσε ως κεφάλαιο κίνησης μόνο 850.000€. Αποφασισμένος να συνεχίσει τη λειτουργία της επιχείρησής του χωρίς Τραπεζικό Δανεισμό, παρά τις συνεχείς προσφορές των τραπεζών για δάνεια με ιδιαίτερα ελκυστικούς όρους, πρότεινε την αγορά της επιχείρησης έναντι 320.000€ απολύτως μετρητοίς. Ο συνταξιοδοτούμενος δέχτηκε την προσφορά, παρά το γεγονός ότι αρχικά ζητούσε το τριπλάσιο, υπολογίζοντας ότι δεν θα εύρισκε άλλον αγοραστή, αφού οι Τράπεζες προσέφεραν σε πλειστηριασμούς κατασχεθέντα κτίρια και δεν εμφανιζόταν αγοραστές.
Μέχρι τον Ιούλιο του 2004 είχε εκποιήσει τον εξοπλισμό, εισπράττοντας 35.000€ σε επιταγές λήξεως 30/12/2004, τις οποίες χρησιμοποίησε για να αγοράσει τα ειδικά βαρέλια επεξεργασίας των ελαιών.
Έχοντας την άνεση του χώρου, με μειωμένο το κεφάλαιο κίνησης και την απροθυμία του να χρηματοδοτηθεί από τις Τράπεζες, σκέφτηκε να υλοποιήσει μια σκέψη, που του έδινε το χρόνο να συγκεντρώσει κεφάλαιο κίνησης, τόσο που να του επιτρέπει να αγοράζει πρώτη ύλη σε ποσότητα τόση ώστε να αξιοποιεί πλήρως τον πρόσθετο χώρο. Δηλαδή η επέκταση της επιχειρηματικής δραστηριότητας που κατέχει ήδη ένα μερίδιο της αγοράς στον τομέα των βρώσιμων ελαιών, με την παραγωγή βρώσιμης ελιάς μαζί με το κλωνάρι, δηλαδή τα φύλλα και το ξύλο, κατά τα πρότυπα της ντομάτας κλωνάρι.
Ο σπουδαστής
πρέπει να παραδώσει σε ηλεκτρονική μορφή όλα τα έγγραφα της επιθυμητής επεξεργασίας
σε Excel ή Word, όπως αυτά ζητούνται.